कोपे बहु माझा । तो प्रभुराजा ।
आता हासला । मनी तोषला ॥
मृतचि हृदय होते नाथ, हे पूर्ण झाले ।
परि वचनसुधेने त्यासि जिवंत केले ॥
अमृतमधुर शब्द त्या पुन्हा ऐकण्याते ।
श्रवणि सकल माझी शक्ति एकत्र होते ॥
a marathi natya-geet - prabhu aji gamala, mhane thoshala... beautifully rendered by pandit kumar gandharv<-->
No comments:
Post a Comment